Η ΔΕΗΣΗ ΤΩΝ ΚΡΙΝΩΝ

Τα λευκά κρίνα γείραν κουρασμένα
με χάρη ωστόσο περισσή

kι ακόμα πιο βαριά τη μυρωδιά τους.

Απ’ του νερού τη στέρηση αποκαμωμένα

καταμεσήμερο στ’ αποκάρωμα τ’ Αυγούστου

ευθύς επήραν να μαραίνονται.

Η ζέστη εκεί τα σκότωνε σιγά -σιγά…

Μα η αποστολή που’ χουν να εκπληρώσουν

όρθια ακόμα τα κρατά.

Της Παναγιάς στολίζουν την εικόνα

που αυστηρή κι απόκοσμη φαντάζει,
αγιογραφία παλιά, βυζαντινή.

Πόσο την ομορφαίνουν εκείνα

λευκά κεφάλια,

μυρωμένα,  τα δικά της κρίνα.

Στη χάρη της αυτά,
ταπεινοί προσκυνητές

ζηλότυπα δέονται πρώτα

Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη

Από ανέκδοτη ποιητική συλλογή