Τα αγάλματα των κοιμητηρίων

Τα αγάλματα των κοιμητηρίων

Δυο φορές πεθαμένοι

Με τα μαρμάρινα
Θλιμμένα  πρόσωπα τους

Πάνω σε βάθρα

 Ενδεδυμένα  τη φθορά

Με τσακισμένα τα περήφανα φτερά τους

Και μαυρισμένα δάφνινα στεφάνια

Σε ρητορική πόζα ή στάση προσευχής

Κραυγάζουν εγκατάλειψη

Κούκλες μαρμάρινες λευκές

Μορφές που δε μοιάζουν πια με κανένα

Φρόντισε γι αυτό ο χρόνος και η λήθη

Τους επισκέπτονται μονάχα περιστέρια
Κι αποδημητικά πουλιά

Φτιάχνουν μες τις παλάμες τους φωλιές

Κι αν ήταν οι νεκροί τους αλαφρές ψυχές

Τούς κελαηδούν αηδόνια

Τα αγάλματα των κοιμητηρίων

Μια ανίσχυρη αγέλη αθανάτων

 Από την ποιητική Συλλογή ''Τα νεαρά ποιήματα'', ενότητα Alma Perdita Εκδ Γαβριηλίδης 2013