Εμπνευσμένο από το σύνολο του έργου του Γιάννη Τσαρούχη

και τους πίνακες του Κλωντ Μονέ

της Ρένας Πετροπούλου Κουντούρη

Αν ήμουν ο Τσαρούχης

Καθώς περνοδιαβαίνω εκστατική

Την Πινακοθήκη

Του Musee d’ Orsay των Παρισίων

Κάνω τη σκέψη

Όπως ο Μονέ ζωγράφιζε

Παραμυθένιους κήπους

Λίμνες με νούφαρα αχνογάλαζα
Γεφύρια καμπυλόγραμμα

Και ηλιοβασιλέματα χρυσές βεντάλιες

Έτσι θα σού πρεπε

Κάποιος Μεγάλος ν’ απεικόνιζε
Το θείο θάμβος της νεότητας

Με τον χρωστήρα του

Αν ήμουν ο Τσαρούχης θα σε ζωγράφιζα

Με την ταπεινή μεγαλοπρέπεια

Του νέου του Θέρους

Στις’’ Τέσσερις εποχές’’ του

Θηρίο ανίκητο η επιθυμία

Να σ’ αντικρίσω με γυμνό το στέρνο

Από ανέκδοτη ποιητική συλλογή